Jesień wielu z nas nastraja minorowo. Bo wakacje za nami, a na kolejny urlop trzeba czekać niemal rok. Bo dni są coraz krótsze i nawet "sowy" zaczynają ziewać koło dwudziestej. Bo koniec roku bliski i znów przyjdzie nam zrobić bilans, które z noworocznych postanowień udało się nam zrealizować, a które nie.

Jest jednak przestrzeń, w której jesień wygląda nastrojowo i przepięknie: na Instagramie. Ot, wystarczy wpisać choćby: #jesieniara, by móc przejrzeć prawie czterysta tysięcy (tak, tak!) postów opatrzonych jesiennymi czy raczej "jesieniarskimi" zdjęciami. Królują na tych fotografiach dynie, koce w kolorze cappuccino, kubki i filiżanki z kakao, puchate swetry. I książki – raczej nowe wydania, a nie podniszczone egzemplarze, bo – jak się domyślam – te stare niezbyt dobrze komponują się na fotografiach.

Zgodnie z definicją słowa "jesieniara", które kilka lat temu zdobyło drugie miejsce w corocznym konkursie na Młodzieżowe Słowo Roku – ta miłośniczka jesieni spędza wieczory na czytaniu, opatulona kocykiem, koniecznie delektując się ciastem dyniowym i popijając herbatę z imbirem albo kakao. No, kawa też może być. Choć – o dziwo – ta instagramowa zwykle ma idealną, cappuccinową piankę z mleka, z rzadka jest to moje ulubione espresso.

W owym wytłumaczeniu tego ciągle modnego słowa "jesieniara" nie wspomina się w ogóle o tym, że przecież jesień sprzyja aktywności intelektualnej. Ot, wtedy więcej się czyta czy słucha muzyki. Tak mi się wydaje. Latem sięgam zwykle po nowości książkowe, np. thrillery i kryminały mrożące krew w żyłach, z kolei na jesień odkładam lekturę pozycji wymagających większego skupienia. To sagi rodzinne, serie powieści, reportaże czy wielotomowe dzienniki. Zrobiłam już jako taki porządek w moim księgozbiorze (niestety, idealny ład jest prawie niemożliwy przy ogromnej liczbie książek), a na półkę najbliższą kanapie trafiły właśnie m.in. "Dzienniki" Pilcha, kilka biografii, zbiór wierszy i tekstów piosenek Wojciecha Młynarskiego oraz nowe tłumaczenia książek Ernesta Hemingwaya. Po prostu – duuuużo czytania. Kupiłam też kubek z jesiennym motywem, w kuchni dynia czeka na przerobienie na zupę z mlekiem kokosowym. Nie mam tylko koca w "instagramowym" beżu. Tak czy inaczej mogę chyba o sobie powiedzieć: jestem jesieniarą...

Jesień to dla mnie również niezwykle ekscytujący początek sezonu teatralnego, którego rytm wyznaczają kolejne premiery. Ale i ponowne oglądanie spektakli z poprzednich sezonów artystycznych. Willa Lentza zaprezentuje jesienią kilka tytułów swoich spektakli. Tak, tak! To nie lada gratka, bo do końca października będzie można wybrać się na aż cztery tytuły. Z kim spotkam się na tych spektaklach?

Fot. Bogusz Borkowski