Operita Astora Piazzolli „María de Buenos Aires". Libretto do niesamowitego dzieła argentyńskiego kompozytora napisał jeden z czołowych znawców i historyków tanga, znakomity poeta – Horacio Ferrer.
Premiera utworu okrzykniętego nowym rodzajem opery opartej na rytmie i charakterze tanga odbyła się 8 maja 1968 roku w Sala Planeta w Buenos Aires.
Zachwyceni formą muzyczną krytycy podkreślali, że „ludowe tango argentyńskie doczekało się wreszcie swojego barda – Astora Piazzolli, poety-kompozytora, który zaproponował nowy sposób przedstawienia tego namiętnego tańca, czerpiąc inspiracje z Igora S. Strawińskiego, Béli Bartóka i form muzyki klasycznej, a także jazzu i rocka elektronicznego oraz wyrafinowanego tanga do rangi „muzyki artystycznej ”.
Pierwsza część surrealistycznej fabuły opowiada o doświadczeniach tytułowej Marii – prostytutki z Buenos Aires, druga toczy się już po jej śmierci. Urodzoną „w dniu, w którym Bóg był pijany” dziewczynę z patologicznej rodziny „uwodzi” rytm tanga, który prowadzi ją do świata zła, przestępczości, członków band, włóczęgów, gangsterów i panien z burdeli. Z ich rąk ginie, ale zapewne dzięki tangu zyskuje nowe życie i jako własny cień przechadza się po śmierci ulicami metropolii. Zdaniem ekspertów „dla kompozytora Maria stała się alegorią ukochanego miasta”.
W rolach głównych:
Sandra Rumolino – Maria
Andres Martorell – Poeta
Konrad Pawicki – Duende
Role drugoplanowe:
Maria Dąbrowska
Elżbieta Donimirska
Arkadiusz Buszko
Tancerze:
Anna Iberszer
Piotr Woźniak
Arkadiusz Buszko – konsultacja reżyserska i choreograficzna
Krzysztof Meisinger – gitara i kierownictwo artystyczne, aranżacje i scenariusz
