"Starsi panowie, starsi panowie dwaj, już szron na głowie, nie to zdrowie, a w sercach ciągle maj. I ta trwoga, trwoga, trudna rada, że się nie wie czy się człowiek dla dam nada. Ale z drugiej strony chwili takiej wdzięk, gdy rozwieje dana dama taki lęk" – śpiewali Jeremi Przybora i Jerzy Wasowski, fenomenalny duet literacko – kompozytorski. Ich twórczość zachwyca od wielu dekad i – co nieprawdopodobne – w ogóle się nie starzeje. Stąd wielu artystów ciągle sięga po ich piosenki. W Willi Lentza będzie można usłyszeć te znakomite utwory w wykonaniu wokalisty Piotra Zubka i pianisty Bogdana Hołowni.

We wtorek (22 listopada), odbył się w Willi Lentza niecodzienny koncert. W magiczny świat muzyki zabrali słuchaczy oklaskiwani na znanych estradach świata Artyści: Katarzyna Dondalska (sopran koloraturowy), Paweł Skałuba (tenor) oraz Natan Dondalski (skrzypek), Michał Landowski (fortepian).

Rozmowa z Kubą Stankiewiczem.

W sobotę (5 listopada), w Willi Lentza zagościł POLONEZ. Jakże doskonale wpasował się ten taniec w eleganckie wnętrza zabytkowej budowli.

Jako że wśród znajomych jakoś nikt ostatnio nie organizował wesel, z kolei w mojej rodzinie wszyscy dorośli już dawno mają za sobą własne śluby (a kolejne pokolenie jeszcze jest za młode na takie życiowe szaleństwa miłosne), bywalcem weselnym nie jestem i zupełnie nie znam się na weselnych trendach. Moja wiedza na temat preferencji nowożeńców co do popularnych piosenek wybieranych na pierwszy taniec młodej pary, oscyluje wokół takich hitów, jak "Wielka miłość" Seweryna Krajewskiego, albo "Windą do nieba" grupy 2+1. Takie piosenki bywały wykonywane kilkanaście lat temu, a może było to nawet dwie dekady temu. Przypomina mi się jeszcze przebój "Gitan", którą w wersji oryginalnej wykonywał po francusku niejaki Garou, z kolei na weselu moich znajomych z utworem próbował sobie poradzić wokalista wynajętego zespołu. Niestety, jego wersja nie przypominała w wymowie – czy raczej śpiewie – żadnego nowożytnego języka. To był raczej konglomerat kilku języków, całkowicie nikomu niezrozumiały. Może gdyby ta dziwna wersja została wykonana na przykład po oczepinach (czytaj: po wielu toastach), to – kto wie – pewnie paru weselników znakomicie by odczytało przebój jako zaśpiewany czysto po francusku.

Redakcja "Magazynu VIP" co roku nagradza podczas Gali VIP wybitne osobowości życia publicznego, uznanych ludzi kultury, skutecznych menedżerów i samorządowców, ale także wyróżniające się marki i miejsca, które warto znać.

Ogromnie szanuję akompaniatorów. Ludzi, którzy stoją w drugim rzędzie. Mimo umiejętności, zwykle nabywanych podczas długiej i ciężkiej nauki w akademiach muzycznych, to właśnie akompaniatorzy zgadzają się z tym, by nie być na pierwszym planie i by to nie na nich spadał cały splendor podczas występu.

Polonez to taniec, którego nikomu nie trzeba przedstawiać. Wszak każdy z nas przypomina sobie szkolne zajęcia i próby, a także występy czy uroczystości. Korowód par towarzyszy wielu balom i okazjom. Prosty, dostojny krok możliwy jest do szybkiego opanowania przez każdego. Wielu potrafi nawet wykonać niektóre figury, a przejście przez tunel tańczących par od zawsze jest radosnym i niezapomnianym przeżyciem. Nie bez powodu. Najstarsi protoplaści poloneza to ludowe tańce weselne. Na początku XVII wieku tak zwany chodzony zaczął zyskiwać popularność wśród szlachty.

W piątek (7.10) oficjalnie przedstawiono wyniki Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego SAX & VILLAS oraz wykonano po raz pierwszy w Polsce wyróżnioną przez konkursowe Jury kompozycję Gianluca Cremony (Włochy) pt. „Trio for soprano saxophone, tenor saxophone and piano”. Utwór został zaprezentowany przez Trio Exclusive (Valentina Renesto – saksofon sopranowy, Francesca Simonelli – saksofon tenorowy, Giuseppe Bruno – fortepian).

W piątek i sobotę (7 i 8 października), w Willi Lentza rozbrzmiewała przede wszystkim muzyka saksofonowa.