W nocy z 12 na 13 lutego 1940 r. aresztowano i deportowano 1120 Żydów pomorskich z rejencji szczecińskiej, w tym 846 osób ze Szczecina. 16 lutego dotarli do tymczasowego obozu w Lublinie, skąd przesiedlani byli do miast: Piaski, Bełżyce i Głusk. Tam trafili do mieszkań żydowskich rodzin, a później do utworzonych gett. Była to w państwie rządzonym przez nazistów pierwsza zorganizowana deportacja z obszaru tzw. Starej Rzeszy, w której Żydów, obywateli państwa niemieckiego, wywieziono poza jej obszar, na tereny podbite. Według Hanny Arendt, stanowiła ona swoiste ćwiczenie, w celu osiągnięcia biegłości w przeprowadzaniu następnych deportacji odbywających się w kolejnych latach niemal w całej Europie.
Zaznaczamy kolejne punkty na mapie wskazując policzalne nieobecności. Wystawa jest formą relacji z wędrówki śladami kilku osób z transportu, rozwijającej się w oparciu o istniejące materiały archiwalne i opracowania naukowe. Bezpośrednie doświadczanie różnego rodzaju znaków, w jakie wpisało się zdarzenie, stanowi podstawę autorskiej pracy badawczej. Obok gromadzenia artefaktów, tworzenia rejestru multimedialnego, jej istotą jest kameralne przetworzenie (przepisanie, odczytanie, odbycie podróży) jako indywidualna próba praktyki pamięci.
Bios
Natalia Szostak
Autorka prac z pogranicza tradycyjnych i nowych technik plastycznych, działania w przestrzeni i tekstu. Adiunkt na Wydziale Grafiki szczecińskiej Akademii Sztuki, gdzie od 2019 r. prowadzi autorską Pracownię Koncepcji Obrazu.
Absolwentka Uniwersytetu Stanowego San Francisco w Kalifornii (malarstwo i rysunek – lic., 2007), Akademii Sztuki w Szczecinie (grafika – mgr, 2012) oraz Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (malarstwo i rysunek – dr, 2018). Dwukrotna stypendystka Prezydenta Miasta Szczecin (2011, 2012) oraz stypendium dla najlepszych doktorantów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (2016-18). W 2019 r. nakładem TAiWPN Universitas ukazała się jej publikacja monograficzna pt. Materia doświadczenia i obraz. Jej działalność dodatkowo obejmuje aktywność kuratorską, uczestnictwo w rezydencjach i kolaboracjach artystycznych, projektach community arts i konferencjach naukowych.
Weronika Fibich
Weronika Fibich pracuje z płynną i ulotną materią performatywną, na granicy reportażu i dokumentu. Autorka kilkudziesięciu akcji teatralnych, performensów site-specific i eksperymentów formalnych. Twórczyni projektów artystycznych oraz filmów dokumentalnych. Artystka antydyscyplinarna.
Od 1998 roku związana z Ośrodkiem Teatralnym KANA w Szczecinie. Równolegle wobec działalności kulturotwórczej, edukacyjnej i programowej w ramach projektów realizowanych przez Ośrodek od lat buduje autorską drogę twórczą. W polu jej zainteresowań znajdują się działania przeprowadzane w przestrzeni (poza)teatralnej. Najczęściej podejmowanym przez nią tematem są pojęcia pogranicza, w(y)kluczenia, (nie)pamięci, tożsamości i (gość)inności. Stosowaną przez nią metodą pracy jest „rysunek z pamięci”. Wartość „rysunku” polega na powiązaniu prywatnego z publicznym, wyrozumowanego z intuicyjnym, przypominanego z odczuwanym.
