Ogromnie szanuję akompaniatorów. Ludzi, którzy stoją w drugim rzędzie. Mimo umiejętności, zwykle nabywanych podczas długiej i ciężkiej nauki w akademiach muzycznych, to właśnie akompaniatorzy zgadzają się z tym, by nie być na pierwszym planie i by to nie na nich spadał cały splendor podczas występu.

Miałam to szczęście, że spotkałam w swoim życiu wyłącznie świetnych akompaniatorów – nie tylko mistrzów w swoim fachu, ale ludzi, dla których praca jest też misją. Jestem bowiem mamą dziecka, które przeszło przez wszystkie szczeble szkolnej edukacji muzycznej. Wiązały się z tym oczywiście koncerty oraz udział w konkursach. Podczas takich wydarzeń córce zawsze towarzyszyła akompaniatorka. Ta z czasów podstawówki była fantastyczna. To ona była pocieszycielką, kiedy coś dziecku nie wychodziło na scenie i "ratowniczką" występu, gdy mała instrumentalistka zapomniała fragmentu utworu albo się pomyliła podczas gry. To również akompaniatorka córki znała magiczne sztuczki na to, by zmniejszyć tremę dziecka przed wyjściem na scenę albo – tak było, naprawdę! – co zrobić, kiedy sceniczna sukienka się elektryzuje, co stawało się dużym dyskomfortem w trakcie koncertu.

Teraz czas na wytłumaczenie się z tytułu tego felietonu. Wyobrażam sobie, że po jego przeczytaniu wielu z Państwa było zdezorientowanych o co tej autorce może chodzić. Spieszę zatem z wyjaśnieniem. Otóż w życiu rodzinnym i zawodowym wielu z nas jest "akompaniatorami", którzy z drugiego rzędu pomagają innym rozwinąć skrzydła. Każdy rodzic, który mobilizuje swoje dzieci do rozwijania pasji: wozi na lekcje baletu, plastyki czy tańca, treningi sportowe oraz zajęcia pływackie, jak też kibicuje podczas zawodów sportowych czy piecze muffinki na szkolne imprezy, to taki domowy "akompaniator". W pracy bywamy "akompaniatorami" stażystów i innych młodych ludzi, którym pomagamy wejść w życie zawodowe i uniknąć wpadek. Czasem stajemy również w drugim rzędzie, jak akompaniatorzy właśnie, by gwiazdami mogli być nasi szefowie, kierownicy działów, dyrektorzy, prezesi... Niektórzy pewnie by woleli zmienić swoje miejsce w szeregu na przód, ale to już temat na inny felieton...

W każdym razie – ja bardzo lubię być domowym "akompaniatorem" swojego dziecka, nie mam zamiaru "gwiazdorzyć". A skoro o gwieździe i akompaniatorze mowa, to koniecznie wybierzcie się na spektakl w Willi Lentza, zatytułowany właśnie... "Akompaniator". Zapewniam, że zachwyci Was tytułowa rola Olka Różanka!